Nix üverjeschri´eve. – Uut: Beschwi´erlisch Denge.

Werr riete dök derr Back op on donnt schänge.

Dat merr janz vröijer Bießterreeje maake ding,

vörr onger aller Oore Mingesche ömdebränge,

on dat et Voleck Pläseer draan hott on kicke jing.

Dat heeschde „Hinrichtung“, maar woat net blooß jehange.

Dat meek merr „festlich“, seit merr, dat woar Quälereej.

Et woat dohmet all Fastellohvend aanjevange.

Ja, Fastelohvend, dänn dat Volek hott Vück dohbeej.

Werr welle sojätt hüüt möt Iifer kriteseere.

Wat woar dat blooß e Volek vörr honderde van Joar,

wat schwind jeloope koam on koss sesch ammeseere,

dat merr e Mingesch beß op derr Dued am quäle woar.

Wat woare dat vörr Heäre, die dat dinge liehe?

Die dinge möt on leete net maar blooß jeschenn.

Ooch die Studeerde, dänn dat woar kenn Domheet miehe,

dat mooß all Vück aan anger Mingesche Aaläng senn.

Wie paaß eson Pläseer beej Mingesche en et Leäve,

son Bistereej on better Onreit woar et och.

Nää, son Pläseer omm Maat, dat doreff et net miehe jeäve,

dat jeet doch enn derr Färennsee beäter noch!