Ringertong en Madeira

Et mondes wuedt jeschlach. Dann woar Metzjertreff em Schlachhoff. Et donneschdes wuedt jewuesch. Et friides on et samsdes stung dä Baas möt en vresche Montour henger der Hakklotz on haude di Kotlets parat. Sinn Vrau verkobbde de Wuesch on d´r Schenk.

Hä kank sin Konschaff jenau. Möt en janze Koppel woar hä tesaame en de Schöll jejange. Di kallde hä all möt der Vürnaam aan. „Morije Trautsche, wat dorf et hüüt senn?“ „Och Schang, wer krije am Sonndaach Besöök on do woll ech jet besongisch maake. Hasse en Ringertong?“ „Ja sescher!“

„Es di och vrisch?“

„Ja Trautsche, wenn de jet vröer jekomme wüers, hödsde möt dat Deer noch kalle könne! Vrischer jeet et waal net.“ Oß Traut, dat söß net op de Mull jefalle woar, woar baff, kobbde noch jet Wuesch – on vott woar et.