Aan de Neäsch

Wi Schmecke lött dä Wijeboom

sinn Twelsch ent Water hange;

säs Rheer Ströpp, merr süüt se koom,

di meute Fösche fange.

Mött Ärm on Been on Netz on Steck

send di do am majeere.

Di Föschkes ävver schwemme weg,

merr kann se net dresseere.

Een Steckfott es em Emmer maar,

dä do am Boom deet hänge.

Verstoale luert di Puteschaar,

off ech vileets donn schänge.

Wi köß ech dann nu mulle donn?

Leet ech doch aan di Wije

all döcks jenoch minn Angelö stonn

on feng och ni ens mije.