Alt un Kölsch

Em Johr zweidusenddree wo-er dat Kölsche Dreejestirn (also dr Prinz, dr Bu-er on de Joffer) selvshöchstpersönlich en Jlabbach be Hanne un hat sech möt osser Prinzepaar jetroffe. Waröm, dat we ech net mi-e. Un do jo-ev et natürlich Hanne Alt, wat dann sös och.

An dä nächste Daach hät de Kölsche Joffer dr Flierejitsch jekräje. Un do hat die Kölsche Presse jeschri-eve, dat wü-er von „der braunen Brühe am Niederrhein“ jekomme. Ach Jottche, nä! Die ärm Joffer.

Et jöv do enne janz angere Jrongk för. Nämmisch dä: Als dat Dreejestirn wi-er en Kölle wo-er, moße die wi-er Kölsch drenke, weil et jet angisch do jo net jöv, höchstens fleets em Supermaat. Dä Prinz on dä Bu-er hant sech vorsichtshalver i-esch ens enne Halve Hahn jejesse on enne Underbersch gedrunke. Die Joffer net. On als dä Maach von die Joffer dat Kölsch so o-ene jet dotösche op sech tookomme so-ach, hat dä jebölk: „Do kütt dat Dress-Zeuch alswi-er!“ un hat sech tesamejetrocke, domöt aan dat leckere Alt en öm drenn nix draankomme konnt.[inspic=84,,,300]

Doduur ko-am dat Kölsch tereck en dr Därm von de Joffer aan un du jo-ev et dann dä Aufruhr.

© Text: Manfred Dülpers 2007